armeniatoday.news: Հայաստանում ՌԴ դեսպան Սերգեյ Կոպիրկինն Armenia Today-ին տված հարցազրույցում գնահատել է հայ-ռուսական հարաբերությունների մակարդակը, Ռուսաստանի դերը Հայաստանի անվտանգության ապահովման գործում, երկու երկրների ռազմատեխնիկական համագործակցությունը, ինչպես նաև մեկնաբանել է ՀԱՊԿ-ի աշխատանքի մեջ Հայաստանի մասնակցությամբ ստեղծված իրավիճակը։ Բացի այդ՝ նա մեկնաբանել է Մոսկվայի եւ Երեւանի միջեւ առկա տարաձայնությունները, ինչպես նաեւ առաջիկայում համատեղ զորավարժություններ անցկացնելու հնարավորությունը։

- Սերգեյ Պավլովիչ, ինչպե՞ս կբնութագրեք հայ-ռուսական հարաբերությունների ներկա մակարդակը։

- Մեր միջև եղել և մնում են դաշնակցային հարաբերություններ։ Դա արձանագրված է համապատասխան երկկողմ փաստաթղթերում, և դա դրսևորվում է նաև գործնականում։ Ուզում եմ հիշեցնել, որ անցյալ տարի մենք նշեցինք մեր հարաբերությունների կրկնակի տարեդարձը՝ դիվանագիտական ​​հարաբերությունների հաստատման 30 և Բարեկամության, համագործակցության և փոխօգնության պայմանագրի ստորագրման 25 տարին: Իսկ միջոցառումների համալիրը, որ անցկացվել է այս երկու տարեդարձերի տոնակատարության շրջանակներում, իմ կարծիքով, հերթական վկայությունն է, որ մեր հարաբերություններն իսկապես այս մակարդակի վրա են։ Հատկապես կցանկանայի նշել նախորդ տարվա ապրիլին, այդ թվում՝ այս օրվա կապակցությամբ, ՀՀ վարչապետի պաշտոնական այցը Մոսկվա, որի ընթացքում տեղի ունեցավ հարուստ բովանդակային զրույց մեր ղեկավարների միջև, որից հետո համատեղ հայտարարություն էր տարածվել, ընդունված երկկողմ և միջազգային օրակարգի գրեթե բոլոր առանցքային հարցերի շուրջ։

Հիշեցնեմ, որ անցած ապրիլն արդեն շատ դժվար ժամանակաշրջան էր միջազգային ասպարեզում։ Չնայած այս բոլոր մարտահրավերներին, այդ այցը կայացավ, և երկկողմ հայտարարությունն ընդունվեց։ Ես կարծում եմ, որ սա մեր հարաբերությունների մակարդակի շատ կարևոր ցուցանիշ է։ Իհարկե, մեր երկրների միջև շարունակվում է ինտենսիվ քաղաքական երկխոսությունը բոլոր մակարդակներում, այդ թվում՝ ամենաբարձր մակարդակով, մեր հարաբերությունների ողջ սպեկտրով։

Իհարկե, շատ մեծ տեղ են զբաղեցնում տարածաշրջանային խնդիրները՝ հաշվի առնելով Ռուսաստանի դերը Հայաստանի և տարածաշրջանի անվտանգությանն առնչվող հարցերում, և այդ եռակողմ համաձայնագրերի իրագործումը, որոնք ուղղված են Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խնդիրների լուծմանը, հարաբերությունների կարգավորումը՝ լուծելու այս բոլոր հակասությունները և պայմանների ստեղծումը, այդ թվում՝ նյութատեխնիկական, Հայաստանի և ընդհանուր առմամբ տարածաշրջանի խաղաղ և կայուն զարգացման համար։

- Ձեր կարծիքով, ի՞նչ տարաձայնություններ կան Ռուսաստանի և Հայաստանի միջև և ինչպե՞ս դրանք հարթել լավագույնս։

- Գիտեք, տարաձայնություն բառն ինձ մի քիչ զուսպ մոտեցման է տանում։ Ի՞նչ է նշանակում անհամաձայնություն: Եթե ​​խոսենք մեր հարաբերությունների հիմնարար մոտեցումների մասին, ապա, իմ կարծիքով, տարաձայնություններ, որպես այդպիսիք, չկան։ Երկու կողմից էլ կա դրանց կարևորության ըմբռնում, կա մտածելակերպ նրանց զարգացման համար։ Կար ու կա ըմբռնում, որ մեր հարաբերությունները պետք է զարգանան այնպես, որ առավելագույնս համապատասխանեն մեր երկրների շահերին, նպաստեն մեր երկրների առջեւ ծառացած խնդիրների լուծմանը։ Կարծում եմ՝ դժվար է այս առումով խոսել տարաձայնությունների մասին։

Իհարկե, նման լուրջ մարտահրավերներով և հակասական միտումներով այսօրվա աշխարհում մեր հարաբերությունները կանգնած են լուրջ մարտահրավերների առաջ։ Բայց, կրկնում եմ, ինձ համար գլխավորը ոչ թե այդ մարտահրավերների առկայությունն է, այլ այն, որ կա երկուստեք քաղաքական կամք՝ պատշաճ արձագանքելու այդ մարտահրավերներին և պահպանելու մեր հարաբերությունների առանցքը, այն հիմնարար սկզբունքները, որոնք ձևավորվել են դարերի ընթացքում և առնչվում են ոչ այնքան պետություններին, որքան մեր ժողովուրդներին, մարդկանց հարաբերություններին: Դրանց պահպանման ու ամրապնդման մտածելակերպ կա՝ սա է ամենակարեւորը։

Ինչ վերաբերում է որոշակի հարցերի շուրջ դիրքորոշումների տարբերությանը, ապա դա մի կողմից անխուսափելի է, քանի որ օրակարգը շատ հարուստ է, գործը՝ շատ մեծ, կան բազմաթիվ հարցեր, այդ թվում՝ երրորդ խաղացողների անվտանգության, շահերի և գործունեության հետ կապված։ Հետեւաբար, այստեղ, իհարկե, կարող են լինել տարբեր տեսլականներ, դիրքորոշումներ, բայց դա նորմալ է։ Խոսքը երկու ինքնիշխան պետությունների շահերի մասին է, որոնք իրականացնում են այն օրակարգը, որն անհրաժեշտ են համարում։ Բայց, կարծում եմ, սրանք հարցեր են, որոնք չեն ազդում մեր հարաբերությունների հիմքերի վրա։

Կոնկրետ օրինակ բերեմ. այն, ինչ դուք անվանում եք տարաձայնություններ, ասենք դիրքորոշումների տարբերություն, սա երրորդ կողմերի ակտիվ ներգրավումն է տարածաշրջանային հարցերում։ Այստեղ մենք այս բաների վերաբերյալ ունենք մեր սեփական տեսակետը, որը չենք թաքցնում, մասնավորապես՝ այլ մոտեցում ունենք Հայաստանում ԵՄ դիտորդական առաքելության գործունեությանը։ Մենք միանշանակ արտահայտել ենք մեր դիրքորոշումը, այդ թվում՝ բարձր քաղաքական մակարդակով, բայց, կրկնում եմ, սա երկու ինքնիշխան պետությունների հարաբերությունների մի մասն է, որը, համոզված եմ, չի ազդում մեր հարաբերությունների հիմնարար սկզբունքների վրա։

- Հնարավորության դեպքում գնահատեք Ռուսաստանի դերը Հայաստանի անվտանգության ապահովման ոլորտում։ Ինչպե՞ս է զարգանում երկու երկրների ռազմական և ռազմատեխնիկական համագործակցությունը, և հնարավո՞ր է մոտ ապագայում Հայաստանի և Ռուսաստանի զինված ուժերի համատեղ զորավարժություններ անցկացնել։ 

- Անվտանգության ոլորտում Ռուսաստանի և Հայաստանի փոխգործակցությունը մնում է մեր փոխգործակցության առանցքային ոլորտներից մեկը։ Ռուսաստանը ոչ մի կերպ չի հրաժարվում մեր համապատասխան պայմանագրերով ստանձնած պարտավորություններից։ Գործում է 102-րդ ռազմաբազան, ավելացել է մեր սահմանապահների թիվը, դիտակետեր կան հայ-ադրբեջանական սահմանի հատվածներում։ Իհարկե, տարածաշրջանային անվտանգության ապահովման կարևոր գործոն է մեր խաղաղապահ զորախումբը Լեռնային Ղարաբաղում։

Առավել մանրամասն՝ armeniatoday.news-ում