«Գիտուժ» նախաձեռնություն

«Գիտուժ»-ի հայտարարությունը՝ «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագծի վերաբերյալ

«Գիտուժ»-ի հայտարարությունը՝ «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագծի վերաբերյալ

«Գիտուժ»-ը հայտարարություն է տարածել «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագծի վերաբերյալ, որն ամբողջությամբ ներկայացնում ենք ստորև․ Հանրային քննարկում կազմակերպելու նպատակով «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագիծը տեղադրվել է իրավական ակտերի նախագծերի հրապարակման «e-draft» համակարգում։ ««Գիտուժ» նախաձեռնությունը, համարում է, որ վերոնշյալ օրենքը պետք է հիմք հանդիսանա Հայաստանում գիտական էկոհամակարգի զարգացման համար, որն իր հերթին կբերի բարձրագույն կրթական համակարգի զարգացմանը՝ մրցունակ գիտնականներին ավելի հասանելի դարձնելով համալսարանների համար: Այս համատեքստում պետք է արձանագրել, որ օրենքի նախագծում առաջ քաշված մի շարք դրույթներ ոչ միայն չեն ապահովելու գիտական էկոհամակարգի զարգացումը, այլև նախատեսված փոփոխություններն ու լրացումները կարող են լրջագույն վնաս հասցնել եղած համակարգի առողջացման և գիտական արդյունքի աճին միտված գործընթացին։ Միևնույն ժամանակ, նախագծում շեշտը հիմնականում դրված է բարձրագույն կրթության համակարգի վրա և գիտական համակարգի մասով լրամշակման կարիք ունի: Մասնավորապես՝ Նախագծում բացակայում է այն կետը, որը 2001 թվականից սկսած երաշխավորում է, որ գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության համար յուրաքանչյուր տարի պետական բյուջեի ծախսային մասում նախորդ տարվա համեմատ բյուջեի եկամտային մասի աճին համամասնորեն ավելացող գումարից ոչ պակաս հատկացումներ են լինելու [2]: Հիշեցնենք, որ «Գիտուժ»-ի պահանջներից մեկը մնում է՝ օրենքով ամրագրել, որ գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության համար պետական հատկացումները, աստիճանաբար աճեցնելով, 2024 թվականին պետք է հասցնել բյուջեի առնվազն 4%-ին։  Նախագծի Հոդված 25-ով նախատեսվում է ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիայի (Ակադեմիա) կազմից դուրս հանել մինչ օրս Ակադեմիայի կազմում գտնվող 30 գիտական կազմակերպությունները։Բազմաթիվ երկրների օրինակը ցույց է տալիս, որ Գիտությունների ազգային ակադեմիաները հաջողությամբ իրականացնում են իրենց կազմում գտնվող գիտական կազմակերպությունների համակարգման գործառույթը: Այդուհանդերձ, օրենքի նախագծի հիմնավորման մեջ Ակադեմիայի այդ գործառույթը ներկայացվում է որպես բացասական երևույթ՝ առանց որևէ հիմնավորման:Ըստ նախագծի՝ գիտական կազմակերպությունների առանձնացումը նշանակում է, որ յուրաքանչյուր կազմակերպության համար ստեղծվելու է ութ անդամից բաղկացած խորհուրդ, որը ձևավորվելու է հետևյալ համամասնությամբ. չորսին առաջադրելու է կազմակերպության գիտական խորհուրդը, երեքին՝ համապատասխան ոլորտի լիազոր մարմնի ղեկավարը, մեկին՝ Ակադեմիան։ Այդ գիտական կազմակերպությունների խորհուրդները համալրելու համար պետք է լինելու գտնել 200-ից ավել կառավարման համապատասխան հմտություններ ու փորձ, և/կամ տվյալ գիտական ուղղության մեջ գիտաչափական բարձր ցուցիչներ ունեցող անդամներ, որոնք պատրաստակամություն կունենան հանրային հիմունքներով աշխատելու՝ իրենց ժամանակը և ջանքերը ներդնելով գիտական կազմակերպության աշխատանքի որակի և արդունավետության կտրուկ բարձրացման մեջ։ Հարց է առաջանում՝ որտեղի՞ց են համապատասխան կողմերը գտնելու այդ քանակի և նման որակավորում ունեցող անդամներ։ Պետք է հավելել, որ մեզ համար շատ մտահոգիչ և անհասկանալի է նաև այն փաստը, որ վերջին 7 տարիների ընթացքում չեն անցկացվել Ակադեմիայի անդամների ընտրություններ։ Ըստ Ակադեմիայի մասին օրենքի 12-րդ հոդվածի 4-րդ կետի՝ ընտրությունները, որպես կանոն, պետք է անցկացվեն երեք տարին մեկ՝ Ակադեմիայի առաջադրմամբ և ՀՀ կառավարության հաստատմամբ:  Սույն տարվա հունիս ամսին ընտրված ՀՀ ԳԱԱ նախագահը և ակադեմիկոս-քարտուղարը, լինելով Հայաստանի ամենաարդյունավետ գիտնականների շարքում [5], արդեն նախաձեռնել են ողջունելի բարեփոխումներ [6,7]։ Այս օրենքի նախագծով գիտության բնագավառում նախատեսված փոփոխությունները խանգարելու են Ակադեմիայի նորընտիր նախագահի ու ակադեմիկոս-քարտուղարի նախաձեռնած բարեփոխումներին և երկարաժամկետ կտրվածքում վտանգի տակ են դնելու Ակադեմիայի կազմում գտնվող 30 կազմակերպությունների ամբողջականության ապահովումը և, անգամ, հետագա գոյությունը։ Մասնավորապես, օրենքի նախագծով նախատեսված փոփոխությունները գրեթե անհնարին են դարձնելու Ակադեմիայի կազմում գտնվող մի քանի գիտական կազմակերպությունների միավորմամբ գերազանցության կենտրոնների ստեղծումը։  Հաշվի առնելով առկա վտանգները՝ կարծում ենք, որ Ակադեմիայի համակարգը պետք է պահպանել և նոր ղեկավարությանը հնարավորություն տալ, պետական լիազոր մարմնի հետ համագործակցելով, իրականացնել բարեփոխումներ: Մասնավորապես, Ակադեմիայում պետք է տեղի ունենան ամենախիստ գիտական չափանիշներին համապատասխանող նոր ընտրություններ:  Նախկին երեսուն տարիների ընթացքում Ակադեմիայի շնորհիվ հնարավոր է եղել պահպանել նրա համակարգի մեջ գտնվող կազմակերպությունների մեծ մասը՝ պաշտպանելով տարատեսակ ոտնձգություններից։ Միևնույն ժամանակ, Ակադեմիայի համակարգից դուրս գտնվող կազմակերպությունների գերակշիռ մասն այսօր այլևս գոյություն չունեն: Սակայն այս իրողությունն այլևս չի կարող հանդիսանալ Ակադեմիայի գոյության ամենածանրակշիռ փաստարկներից մեկը։ ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիան պետք է դառնա գիտական մտքի զարգացման ու գիտական գերազանցության կենտրոնների համակարգման, պետական ու հանրային կառույցներին խորհրդատվության և գիտության հանրայնացման արդյունավետ ու հզոր գործիք: Այս նպատակին հասնելու համար պետք է պայքարել այս երեսուն տարիների ընթացքում արմատավորված տարբեր տեսակի արատավոր երևույթների տարածման դեմ։ Մասնավորապես, անթույլատրելի ենք համարում գիտական արդյունքի իմաստի աղավաղումը՝ անհատական կամ խմբային շահերից բխելով։ Այս կործանարար երևույթը նպաստել է գիտական էկոհամակարգի քայքայմանը և տաղանդների արտահոսքին:  Մենք ուշադրությամբ հետևելու ենք Ակադեմիայի ներսում տեղի ունեցող գործընթացներին, բարեփոխումների ընթացքին և հարկ եղած պահին արձագանքելու ենք՝ օբյեկտիվ գնահատական տալով երևույթներին: Հայաստանի գիտական և տեխնոլոգիական սրընթաց արդիականացումն ապահովելու համար մենք պետք է խելամիտ և արդյունավետ օգտագործենք մեր ձեռքի տակ եղած բոլոր ռեսուրսները։ «Գիտուժ» նախաձեռնությունը պատրաստակամ է աջակցել օրենքի նախագծի՝ գիտությանը վերաբերող դրույթների լրամշակման աշխատանքներին»։
16:27 - 08 նոյեմբերի, 2021
Նորարարություններ սնող էկոհամակարգերի զարգացում և Հայաստանում առկա ներուժ․ կոնֆերանս՝ նվիրված գիտությանը և տեխնոլոգիաներին

Նորարարություններ սնող էկոհամակարգերի զարգացում և Հայաստանում առկա ներուժ․ կոնֆերանս՝ նվիրված գիտությանը և տեխնոլոգիաներին

«Գիտական և տեխնոլոգիական լրագրություն» դասընթացի շրջանակներում ISTC-ում («Ինովացիոն լուծումների եւ տեխնոլոգիաների կենտրոն») երեկ տեղի ունեցավ արդեն երկրորդ կոնֆերանսը։ Նորարարություններ սնող էկոհամակարգերի զարգացում և Հայաստանում առկա ներուժ․ կոնֆերանսի պանելային քննարկումների  առանցքում այս հիմնական թեմաներն էին։    Պանելային առաջին քննարկում․ ի՞նչ նախադրյալներ կան, որոնք նպաստել են Հայաստանում տեխնոլոգիական համայնքի ձևավորմանը, որո՞նք են խոչընդոտները, ի՞նչ պոտենցիալ ունենք, և որո՞նք են գերակա ուղղությունները ՄԻԿ տնօրեն, ՁԻՀ ծրագրի կառավարիիչ, «CyHub Armenia»-ի համահիմնադիր Մարի Բարսեղյանն առանձնացնում է մի քանի նախադրյալներ․ մեր երկրում առկա տեխնիկական և գիտական ներուժը, խորհրդային ժամականերից ստացած ժառանգությունը, գիտական ինստիտուտները, մեր ժողովրդի մտածելակերպը, երկրի համար անգամ ամենավատ իրավիճակներում նոր լուծումներ առաջարկելու կարողությունը, միջազգային կազմակերպությունների՝ Հայաստան մուտք գործելը և միջազգային փորձը Հայաստան տեղափոխելը։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ, «ServiceTitan» ընկերության հայաստանյան գրասենյակի տնօրեն Աշոտ Տոնոյանը հիշում է՝ 2008-ին, երբ Վրաստանում իշխանափոխություն տեղի ունեցավ, որոշվեց այնտեղ տեխնոլոգիտական ոլորտը զարգացնել, և մեծ գումարներ ներդրվեցին․ «Բայց ես վրացական «Krsip»-ի կամ «SuperAnnotate»-ի մասին դեռ չեմ լսել։ Դա գումարով լուծվող հարց չէ․ առաջին հերթին ժառանգությունն է՝ կրթական համակարգը, մասնագետները, փորձը։ Երևի 50-60 տարվա փորձ է կուտակված եղել (Հայաստանում- խմբ․)։ BANA-ի («Հայաստանի բիզնես հրեշտակների ցանց») փոխտնօրեն Սոնա Վեզիրյանը կարևոր նախադրյալներ է համարում ստարտափները, որոնք գրանցել են առաջին հաջողությունները, և այդ հաջողության պատմությունները հանրությանը հասցնելը։ Աշոտ Տոնոյանը, խոսելով խոչնդոտներից, նշում է այն, որ մեր երկրում ստրատեգիական պլանները որոշվում են քաղաքական մտածելակերպի մասշտաբում․ «Երբ ստրատեգիա ես մշակում՝ թե՛ գիտության, թե՛ կրթության մասով, դա հինգ տարվա բան չէ, տասնյակ տարիներ են պահանջում ինչ-որ փոփոխություններ անելը, արդյունքներ տեսնելը։ Կրթության մեջ ոչ մեկը չի ուզում ինչ-որ էական փոփոխություն անել, որովհետև եթե փոփոխությունը լավ էլ ստացվի, ձայների հարց չի լուծելու, որովհետև այդ ժամանակ ինքը (տվյալ քաղաքական ուժը- խմբ․) արդեն չեն լինելու քաղաքական դաշտում»։  Մարի Բարսեղյանը կարևորում է պետության կատարած ներդրումները․ պետությունը պետք է ներդրումներ անի գիտության և նորարարության մեջ, չնայած արդյունքները կարող են ուշ երևալ։ Ըստ նրա՝ կարևոր է նաև սփյուռքի հետ համագործակցությունը և վերջինիս մեծ ներուժի օգտագործումը։  Աշոտ Տոնոյանի խոսքով՝ արդեն պետք է մտածել ապագայի մասին․ ովքե՞ր են հաջորդ տասը տարում ներկայումս գործող հաջողակ ընկերությունների նման այլ ընկերություններ ստեղծելու։ Սոնա Վեզիրյանն էլ նշում է՝ կան հիմնական նախադրյալները  (ներդրումային համայնք, հրեշտակային ներդրողներ, ֆոնդեր), որոնք անհրաժեշտ են ստարտափ էկոհամակարգը զարգացնելու համար, չանայած  շատ աշխատանք կա տանելու։ Աշոտ Տոնոյանի խոսքով՝ մեզ համար գերակա ուղղություն պետք է լինի ռազմարդյունաբերությունը, քանի որ այս ուղղությունը և՛ երկրի համար կարևոր  խնդիր է լուծում, և՛ շահութաբեր է։ Մարի Բարսեղյանն ավելացնում է նաև կիբերանվտանգությունը, ինչպես նաև նշում, որ պետք է գիտությունն իր բոլոր ուղղություններով զարգանա,  քանի որ ցանկացած նորարարության և ստարտափի մեջ կա տեխնոլոգիական, գիտական մաս։   Պանելային երկրորդ քննարկում․ գիտանորարարական ընկերությունների առանձնահատկությունները «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ, «Unum» ընկերության հիմնադիր Աշոտ Վարդանյանի կարծիքով՝ գիտանորարարական ընկերություններին ավելի երկար ժամանակ է անհրաժեշտ զարգանալու համար։ Այդ կազմակերպությունները սկսում են գիտությունից, կառուցում են յուրահատուկ, բարդ տեխնոլոգիա և միայն դրանից հետ են այդ տեխնոլոգիան իրական աշխարհում կիրառելու ձևեր գտնում։ «Krisp» ընկերության՝ պրոտուկդի և որակի ապահովման ղեկավար Անուշ Մարտիրոսյանը բերում է հենց «Krisp»-ի օրինակը․ «Մեր առաջին 10 աշխատողները եղել են գիտնականներ, որոնց համախմբել է խնդիրը, որը հետաքրիր էր և՛ լուծելու, և՛ պրոդուկտ սարքելու տեսանկյունից»։ SASTIC («Գիտության և տեխնոլոգիայի ռազմավարական ներդրումների հայկական համայնք») հասարակական կազմակերպության տնօրեն Արմեն Խաչատրյանը նշում է՝ կան նորարարություններ, որոնք կոչվում են «քանդող», այսինքն՝ այդ նորարարությունները քանդում են հինը և ստեղծում նորը։ Հայաստանին, ըստ Խաչատրանի, պետք են այդպիսի նորարարություններ։  «Denovo Sciences» ընկերության համահիմնադիր Հովակիմ Զաքարյանն ասում է, որ վերջին 30 տարիների ընթացքում նվազել է գիտաշխատողների թիվը, և այդ գիտաշխատողների փոքր մասն են կազմում նրանք, ովքեր տպագրվում են միջազգային հեղինակավոր ամսագրերում։ Սա, ըստ Հովակիմ Զաքարյանի, լուրջ խնդիր է գիտանորարարական ընկերությունների համար, որոնք մարդիկ չեն գտնում իրենց թիմերը համալրելու համար։ Կադրային սովը լուծելու համար անհրաժեշտ է գումար ներդնել գիտության մեջ և գիտնականների ներգաղթ կազմակերպել։ Արմեն Խաչատրյանն էլ նշում է, որ կարևոր է սահմանել, թե գիտության որ ուղղություններն ենք ուզում զարգացնել, 5-10 տարի հետո ինչի ենք ուզում հասնել։ Հովակիմ Զաքարյանն ասում է՝ խնդիրներ կան, որոնց լուծումը կառավարության և ոչ թե անհատների ձեռքում է․ «Գիտությունը, ինչպես նաև կրթությունը այն ոլորտներն են, որոնք երկարաժամկետ են, և երկարաժամկետ ոլորտների մեջ երկու հոգի է ներդրում անում՝ կա՛մ պետությունը, կա՛մ վենչուրային կապիտալիստները։ Վենչուրային կապիտալիստներ մենք չունենք, պետությունն էլ չի ուզում ներդրումներ անել։ Պետք է ամեն օր հիշեցնել կառավարությանն իր պարտականությունները»։  Հովակիմ Զաքարյանի խոսքով՝ կարևոր են նաև օրենսդրական կարգավորումները, որոնք հարկային արտոնություններ կտան գիտության մեջ ներդրում անել ցանկացողներին։ Ամփոփենք հիմնական մտքերը, որոնք հնչեցին կոնֆերանսի ընթացքում․ Հայաստանում տեխնոլոգիական համայնքի զարգացմանը նպաստել են խորհրդային ժամանակներից ստացած ժառանգությունը, գիտական ինստիտուտները, մեր երկրում լավ են զարգանում ստարտափները, և հաջողության պատմությունները հանրությանը ներկայացնելն օգնում է նոր ստարտափների ստեղծման համար նախադրյալներ ստեղծելուն, մեզ համար գերակա ուղղություն պետք է լինի ռազմարդյունաբերությունը, քանի որ այս ուղղությունը և՛ երկրի համար կարևոր  խնդիր է լուծում, և՛ շահութաբեր է, կառավարությունը պետք է պատրաստ լինի երկարաժամկետ լուծումներ մտածել և ներդրումներ անել գիտության ու տեխնոլոգիաների մեջ, գիտանորարարական ընկերությունները կարող են կադրերի պակաս ունենալ, այդ պատճառով անհրաժեշտ է զարգացնել գիտությունը։  
16:17 - 25 օգոստոսի, 2021
Քաղաքական ուժերը իրենց նախընտրական ծրագրերում պետք է ունենան գիտությանը վերաբերող առանձին բաժին, որտեղ իրատեսական ու ամբիցիոզ ծրագրեր կլինեն շարադրված. Խաչիկ Նազարյան

Քաղաքական ուժերը իրենց նախընտրական ծրագրերում պետք է ունենան գիտությանը վերաբերող առանձին բաժին, որտեղ իրատեսական ու ամբիցիոզ ծրագրեր կլինեն շարադրված. Խաչիկ Նազարյան

ՀՀ Կառավարությունն այս տարվա մայիսի 13-ի որոշմամբ վերանայեց գիտաշխատողների բազային աշխատավարձերը։ Եթե 2021թ. բազային աշխատավարձի ֆոնդը նախնական հաշվարկով կազմում է շուրջ 4 մլրդ դրամ, ապա 2022-2025թթ. այն յուրաքանչյուր տարի կազմելու է, համապատասխանաբար, մոտ 7.7 մլրդ, 10 մլրդ, 12.4 մլրդ և 14.4 մլրդ դրամ: Այս որոշումից հետո «Գիտուժ» նախաձեռնությունը հայտարարությամբ հանդես եկավ և, դրական համարելով կառվարության որոշումը, այնուամենայնիվ, այն կիսաքայլ անվանեց։   Գիտաշխատողների բազային աշխատավարձերի բարձրացումը դրական, բայց բացարձակապես ոչ բավարար քայլ է  «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ, «VMware» ընկերության ինժեներական տնօրեն Խաչիկ Նազարյանն ասում է, որ «Գիտուժ»-ի հայտարարությունից հետո իրենք որոշակի «նեղացածություն» են զգացել կառավարության կողմից․ «Իմիջիայլոց, դա մշտական բնույթ է կրում, երբ արձագանքում են, որևէ հարց լուծում են, սպասում են, որ մենք պիտի ասենք՝ վա՜յ, շատ ապրեք, շնորհակալություն, ի՜նչ լավ է, որ արեցիք այս ամեն ինչը, բայց այդպես չի։ Եթե, իհարկե, այդպիսի մտքեր ունեցողներ կան, ցավում եմ, որ իրենք իրենց աշխատանքը կատարելու համար սպասում են հատուկ շնորհակալության»։ Նազարյանն ընդգծում է, որ քայլը դրական, բայց ոչ բավարար են համարում․ «Իհարկե, շնորհակալ ենք երևույթի առումով։ Կա դրական տեղաշարժ․ դրական ենք համարում  և՛ երկու միլիարդի ավելացումը, և՛ հատկապես աշխատավարձի ավելացումը։ Խիստ կասկածում եմ, որ որևէ բան կարվեր, եթե չլինեին «Գիտուժ» նախաձեռնության և հասարակության այլ շերտերի բարձրացրած մեծ աղմուկը, ճնշումը։ Այնպես որ, այլ հարց է, թե որտեղ է պետք ուղղել շնորհակալությունը։ Եթե դրան են սպասում, ես դեմ չեմ շնորհակալություն հայտնել և եռապատիկ դրական արձագանքել, ինձ համար խնդիր չի, եթե դա իրենց էգոն կշոյի, և նրանք ավելի լավ կանեն այն, ինչ անում են»։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամն ասում է, որ բազային աշխատավարձերը սկսելու են բարձրանալ հաջորդ տարվանից՝ ընդգծելով, որ այստեղ նկատվում է հապաղում. «Նախ, պարզ մաթեմատիկական հաշվարկ անելով` մի կողմից ասում ենք՝ ժողովուրդ ջան, նայեք տարիքային շեմը, նայեք` ամեն տարի ինչ ներհոսք կա գիտական համայնք, ինչքան արտահոսք կա։ Պարզ հաշվարկ է, գրաֆիկը նկարեք, նայեք, որ մոտ հինգ տարուց անդառնալի վիճակում կհայտնվեք։ Դուք առաջարկում եք աշխատավարձերի բարձրացումը նույնիսկ ոչ այս տարվանից, հաջորդ տարվանից ու մի հատ էլ ձգում եք մինչև 2025 թվական։ Կարող է`մի քիչ սարկազմ դառնա, բայց գուցե միամիտ ստացվի, որ արդյունքում բյուջեից նույն գումարը դուրս գա։ Չեմ ուզում ավելի խորանալ, թե ինչու, բայց երբ բացասական սալդոն (մնացորդ) ի վնաս գիտական ներուժի է, կարող է պարզվի, որ այդքան մարդ չկա այնտեղ, որ այդքան աշխատավարձ ստանա։  Չենք հասկանում, թե ինչու ոչ այս տարի, որովհետև մենք շեշտում ենք դրա կարևորությունը, քայլերի շեշտակիության անհրաժեշտությունը, սակայն այնտեղ տեսնում ենք հապաղում»։ Նրա խոսքով՝ 30 տարի այս բնագավառում ոչինչ տեղի չի ունեցել, և շատ դժվար է այս իներցիան կոտրելը. «Եթե չեմ սխալվում, վերջին 10 տարում աշխատավարձերը չեն վերանայվել։ Մյուս տարի, կարծես, կրկնապատվում են ու, ի վերջո, 2025 թ. արդեն 1000 դոլար են դառնում։ Այդպիսի թվեր են արտասանվում, դա հնչում է այնքան աննախադեպ, որ անողը ասում է՝ ես արեցի, ես հերոս եմ, ես դրոշ եմ վառել, բայց խնդիրը այնքան  խորն է, որ պետք է ստիպված ավելի շեշտակի քայլեր անել»։ Ըստ Խաչիկ Նազարյանի՝ եթե մի ուղղությամբ ներդրում է արվում, իսկ մնացած ուղղությունները բաց են թողնվում, արվածը կարող է նույնիսկ բացասական հետևանք ունենալ. «Ինչու՞։ Որովհետև նման քայլ ես անում, որը երբեք չի արվել, աննախադեպ է, արդյունքում գիտությունից սպասելիքներն էլ լինում են նմանատիպ։ Տպավորություն է ստեղծվում, որ արվեց քայլը, շուտով, չգիտես ինչպես, անիվը պտտվելու է, ու չգիտես ինչ «բումեր» են լինելու։ Բայց քանի որ մյուս ուղղությունների վրա քո ուշադրությունը այդքան մեծ չի, ենթակառուցվածքների հարցով մեծ չի, հայրենադարձության մասով ոչինչ չես անում, ապա սպասելիքներդ չեն արդարանալու։ Հետո նորից հետ ես գալու, ասես՝ դե ասում էինք, չէ՞, որ ներդրում անելը անիմաստ է, գիտնականները կոֆե խմեցին, կերան այդ փողը և այլն։ Դա շատ ավելի ծանր հետևանք է թողնում, որովհետև երբ սպասելիքները չեն արդարանում, առաջանում է հիասթափություն, ու հետագա ներդրումները պարզապես բլոկ ես անում»։   Քաղաքական ուժերն այլևս իրավունք չունեն անտեսել կամ երկրորդայնացնել գիտությունը Խաչիկ Նազարյանի խոսքով՝ կառավարության այս որոշումը կապ ունի նաև հունիսի 20-ին սպասվող խորհրդարանական արտահերթ ընտրությունների հետ. «Մեզ հետաքրքրում է, որ գործն արվի, թե ինչ պատճառով է արվում, ինչ մոտիվացիայով է արվում, քարը իրենց գլուխը։ Հաշվի առնելով, թե ինչ են արել ու ինչպես են արել, ակնհայտ է, որ ամբողջությամբ չեն հասկանում խնդիրը»:  Նազարյանն ասում է՝ յուրաքանչյուր ուժ, որը քաղաքական հայտ է ներկայացնում, պետք է իր ծրագրում գիտությանը վերաբերող առանձին բաժին ունենա. «Ցանկացած մարդ, որը քաղաքական հայտ կներկայացնի, պետք է անգիր իմանա, որ իր հետևից կա շատ ազատ, ինքնուրույն հանրային շերտ, որը հետևում ու հետևելու է գիտության վերաբերյալ իր ամեն քայլին։ Քաղաքական ուժերը իրենց ծրագրում պետք է անպայման ունենան գիտությանը վերաբերող առանձին բաժին, որտեղ  իրատեսական ու ամբիցիոզ ծրագրեր կլինեն շարադրված։ Ինչքանով են դրանք հետո իրականանալու` ժամանակը ցույց կտա, դրան կհետևենք, բայց մինիմումն այն է, որ դա լինի ծրագրում։ Մենք ամեն բան կանենք, որ ծրագրային այդ կետերը հրապարակային քննադատվեն կամ, հակառակը, գովաբանվեն։ Հուսով եմ՝ իրենք մեզ հետ հրապարակային կխոսեն, որպեսզի մենք դա հանրայնացնենք»։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամն ասում է, որ գիտությունը՝ որպես առանձին կոմպոնենտ, հասարակության շրջանում պետք է կարևորվի. «Շարունակելու ենք նույն ձևով ընդլայնել, այնպես անել, որ մարդկանց պատահաբար կանգնեցնես ու հարցնես՝ այս երկրում ինչ արմատական խնդիր կա, որը պետք է լուծել, գիտությունը որպես առանձին կոմպոնենտ հայտնվի իրենց ցուցակում։ Կուզեի, որ թոփ եռյակում հայտնվի, բայց եթե հայտնվի հնգյակում, տասնյակում, նույնպես գոհ կլինեմ։ Ոչ թե ստանդարտ բառակապակցությունը՝ կրթություն և գիտություն, որտեղ շեշտադրումը ակնհայտորեն կրթության վրա է, ու գիտության մասին հստակ պատկերացում չկա, այլ գիտությունը առանձին  շեշտադրումով լինի յուրաքանչյուր երկրորդի ցուցակում»։   Գիտության մեջ ներդրումը ապագայի մեջ ներդրում է Անդրադառնալով կառավարության` այս տարվա ապրիլի 8-ի որոշմանը, որով գիտության ֆինանսավորումը ավելացավ 2.78 միլիարդով, Նազարյանը շեշտում է, որ ֆինանսավորումը, ըստ էության, 2 միլիարդով է ավելացել, քանի որ 780 միլիոնը նախկինում կրճատված գումարն էր. «Իհարկե, կարևոր ու դրական քայլ է հերթական անգամ։ Ծրագրեր կան, որ 5 տարով են հայտարարվել, դա շատ է ուրախացնում մեզ։ Ժամկետների առումով լավ ճշգրտում տեսա։ Տեսա, որ բավականին թանկարժեք գործիքներ են գնվել, ենթակառուցվածքային իմաստով էլի շատ կարևոր էր, բայց  գումարի չափը դարձյալ շատ փոքր է»։ Նրա խոսքով՝ հատկացված գումարը արդյունավետորեն է ծախսվում. «Արդյունավետության առումով հենց իրենք են ֆիքսել, որ նախորդ տարվա նմանատիպ նախաձեռնությունները համարվել են շատ արդյունավետ, մենք էլ ենք համարում, որ շատ արդյունավետ է եղել։ Այսինքն՝ արդյունավետ ծախսելու խնդիր չկա։ Հենց հիմա թող նայեն, թե նախագծերին քանի հոգի է ներկայացրել առաջարկ, հանձնաժողովները քանի նախագիծ են ֆինանսավորման արժանի համարել, և արդյունքում քանիսն է ֆինանսավորվել։ Դրանից պարզ կլինի, թե քանի  նախագիծ էր լավը ու ֆինանսավորման արժանի, բայց գումար չլինելու պատճառով չֆինանսավորվեց»,-ասում է նա՝ հավելելով, սակայն, որ կառավարության այս քայլը նույնպես համակարգային ու ռազմավարական չի համարում։ Անդրադառնալով հարցին, թե արդյոք պետությունը ունի՞ ավելի մեծ գումար հատկացնելու պոտենցիալ, «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամն ասում է, որ խնդիրը պետք է առաջնահերթության կոնտեքստում դիտարկել. «Նախ, պետք է ասել, որ բացարձակ արժեքով շատ փոքր գումարի մասին է խոսքը։ Մեր բյուջեն 26 միլիոն դոլար է (գիտությանը հատկացվող բյուջեն, խմբ․)։ Պատկերացնում ե՞ք՝  հատկացվածը ինչ կարգի փոքր գումար է։ Այստեղ պետք է առաջնահերթության կոնտեքստում խոսել, գումարը միշտ է քիչ, բայց զրո չի, հարցն այն է, թե առաջնահերթությունը ինչին ես տալիս։ Թող առաջնահերթությունը տան գիտությանը, հետո կխոսենք գումար լինելուց կամ չլինելուց»։ Նազարյանի խոսքով՝ եղածը ավելացնելու միակ տարբերակը ապագայի մեջ ներդրում կատարելն է.  «Եթե այսօր դու քո ունեցած գումարը ուղղում ես միայն սոցիալականին, միայն կարճաժամկետին, դու վաղը էլ չունես, որ այդտեղ դնես։ Մի ճանապարհ կա, որ քո ունեցածը շատանա՝  ներդնել ապագայի մեջ։ Մենք չենք ասում` այստեղից կտրիր, այնտեղ դիր, ասում ենք՝ հասկացիր, որ եթե չներդնես ապագայի մեջ, դու հենց քո կարևորածը չես կարողանալու անել»։ Նանե Ավետիսյան  
18:09 - 21 մայիսի, 2021
«Գիտուժ»-ի հայտարարությունը՝ Կառավարության՝ մայիսի 13-ի որոշման վերաբերյալ |hetq.am|

«Գիտուժ»-ի հայտարարությունը՝ Կառավարության՝ մայիսի 13-ի որոշման վերաբերյալ |hetq.am|

hetq.am: «Գիտուժ» նախաձեռնությունը հայտարարություն է տարածել գիտաշխատողների բազային աշխատավարձերի բարձրացման՝ Կառավարության մայիսի 13-ի որոշման վերաբերյալ, որն ամբողջությամբ ներկայացնում ենք.  Գնահատելով գիտության զարգացմանը միտված հերթական դրական քայլը՝ «Գիտուժ»-ը վերահաստատում է իր պահանջը Գիտաշխատողների բազային աշխատավարձերի բարձրացումը հերթական դրական քայլն է ճիշտ ուղղությամբ։ Այն աննախադեպ է իր բնույթով և ծավալով, սակայն, ցավոք, հիմնաքարային փոփոխություններ իրականացնելու տեսանկյունից հերթական կիսաքայլն է։ Գնահատելով և տոնելով դրականը՝ «Գիտուժ»-ը վերահաստատում է իր պահանջը։ «Գիտուժ» նախաձեռնությունը բարձր և դրական է գնահատում գիտաշխատողների բազային աշխատավարձերի բարձրացման հանձնառությունը։ Այդ քայլն ինքնին անհրաժեշտ դրական ազդակ է գիտական համայնքի համար, որը, միանշանակ, կառաջացնի որոշակի աշխուժություն։ Սակայն ժամանակն է դրական և նույնիսկ աննախադեպ քայլերից անցնել ռազմավարական և համակարգային գործողությունների։ Մտահոգիչ է, որ այդպես էլ չի գիտակցվում հենց-հիմա-և-այստեղ շեշտակի ներդրում անելու հստակ և անքննարկելի անհրաժեշտությունը։ Լավ է, որ բազային աշխատավարձերի բարձրացման հանձնառությունը 1-2 տարով չի սահմանափակվում և համեմատաբար երկարաժամկետ է(մինչև 2025թ.), սակայն, ցավոք, սկսվում է միայն հաջորդ տարվանից և բավարար շեշտակի չէ։ Ստիպված ենք հիշեցնել Հայաստանի զարգացման և անվտանգության առջև ծառացած խնդիրների օրհասական բնույթը, որն անընդունելի է դարձնում ժամանակի ցանկացած կորուստ։ Առկա գիտական ներուժում ներհոսքի և արտահոսքի ծայրահեղ բացասական հարաբերակցությունը հատել է բոլոր կարմիր գծերը, և ամեն մի կորցրած ամիսն ու տարին հետագայում վերականգնելը պահանջելու է շատ ավելի մեծ ներդրումներ և ժամանակ կամ, պարզապես, դարձնելու է անհնարին։ Կորցրած ժամանակը բազմապատիկ չափով է հետաձգելու երկրի զարգացման հնարավորությունները՝ կրթությունից մինչև անվտանգություն։ «Գիտուժ» համայնքը բարձրաձայնել և շարունակելու է բարձրաձայնել համակարգային և ռազմավարական ներդրումների անհրաժեշտության մասին։ Տեղային կիսաքայլերը, ինքնին դրական լինելով, կարող են նույնիսկ կողմնակի բացասական հետևանք ունենալ՝ առաջացնելով բարձր արդյունավետության սպասումներ, որոնց չարդարացումը կբերի բնական հիասթափության և վերջնարդյունքի գնահատակի խեղաթյուրման, որն էլ իր հերթին կարգելակի հետագա ներդրումները։ Մեկ ուղղությամբ դրական քայլը անհրաժեշտ է համադրել հարակից ուղղություններում համաչափ ներդրումների հետ համապատասխան արդյունավետության հասնելու համար։ Մասնավորապես՝  ասպիրանտական տեղերի ու կրթաթոշակների կտրուկ ավելացում, Սփյուռքի գիտնականների և ճարտարագետների ներուժի ներգրավվում, հայրենադարձություն, գերակա ուղղություններում գերազանցության կենտրոնների ստեղծում՝ առանձնակի ուշադրություն դարձնելով կիրառական հետազոտությունների վրա, գիտական հետազոտությունների ու փորձարարական մշակումների պետական պատվերի ձևավորում, մասնավոր պատվերի խթանում, պետական համաֆինանսավորման մեխանիզմով` արտասահմանյան գիտական դրամաշնորհների ներգրավում և մասնավոր հատվածից պատվերների խրախուսում։ Մենք վերահաստատում ենք մեր պահանջը և դրա լիակատար իրականացմանը հասնելու հաստատակամությունը։ Այս պայքարի ընթացքում «Գիտուժ» նախաձեռնության շուրջ ահռելի ինֆորմացիա, գիտելիք և ներուժ է կուտակվել, ինչով պատրաստ ենք կիսվել։ Բաց ենք համագործակցության համար` կարճ ժամկետներում Հայաստանում գիտության կտրուկ զարգացմանը միտված ռազմավարական քայլեր իրականացնելու ուղղությամբ։
20:50 - 14 մայիսի, 2021