Ռուբեն Մելիքյան

Ռուբեն Նորայրի Մելիքյանը (հունիսի 26, 1982, Երեւան) ՀՀ արդարադատության նախարարի նախկին տեղակալն է, ՀՀ արդարադատության ակադեմիայի նախկին ռեկտոր, ԵՊՀ դասախոս, դոցենտ, իրավաբանական գիտությունների թեկնածու, Արցախի Հանրապետության մարդու իրավունքների նախկին պաշտպան։ «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիրն է։

Ծնվել է 1982թ․ Երեւանում: Սովորել է ԵՊՀ իրավագիտության ֆակուլտետում (բակալավրիատ, մագիստրատուրա եւ ասպիրանտուրա)։ 2008թ․ վեցամսյա ուսում է ստացել Թաֆթսի համալսարանում՝ իրավունքի եւ դիվանագիտության Ֆլեթչերի դպրոցում։ 2003-ից դասավանդում է ԵՊՀ իրավագիտության ֆակուլտետում՝ քրեական դատավարության եւ կրիմինալիստիկայի ամբիոնի դասախոս, դոցենտ։ 2006թ․ ստացել է իրավաբանական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան, իսկ 2010-ին՝ դոցենտի գիտական կոչում։

2007-2012 թվականներին աշխատել է ՀՀ վճռաբեկ դատարանում՝ նախ, որպես դատավորի խորհրդական, ապա՝ որպես Դատարանի նախագահի խորհրդական։ 2012-ի հունվարի 18-ին նշանակվել է ՀՀ արդարադատության նախարարի տեղակալ։ 2013թ․ նոյեմբերից մինչեւ 2016թ․ մայիս եղել է ՀՀ արդարադատության ակադեմիայի ռեկտոր: 2016թ․ մայիսի 5-ից մինչեւ 2018թ․ սեպտեմբերի 26-ը ստանձնել է ԼՂՀ Մարդու իրավունքների պաշտպանի պաշտոնը։ «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիրն է։ Անկուսակցական է։

2020 թվականի Հայաստանի սահմանադրական հանրաքվեի ժամանակ եղել է «Ոչ» քարոզչական կողմի ղեկավարը

Պատգամավորին կարելի է դիտարկել որպես պետական ծառայող․ վերջինիս լիազորություններում կարգադրիչի որոշակի էլեմենտներ կան․ Էդգար Շաթիրյան

Մայիսի 11-ին մամուլում տեղեկություն տարածվեց, որ նույն օրը անհայտ անձը հեծանվով մեծ արագությամբ ընթացել է «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Նիկոլայ Բաղդասարյանի ուղղությամբ, փորձել վրաերթի ենթարկել նրան, ապա հնչեցրել է սպառնալիքներ և սեռական բնույթի հայհոյանքներ։ Բաղդասարյանը ոստիկաններին հայտնել է, որ տեղի ունեցածը կապված է իր աշխատանքային գործունեության հետ: 2020թ. մայիսի 13-ին ՀՀ ոստիկանությունում դեպքի առթիվ քրեական գործ է հարուցվել՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 316-րդ հոդվածի (իշխանության ներկայացուցչի նկատմամբ բռնություն գործադրելը) 1-ին մասով, նախաքննությունը կատարում է ՀՀ քննչական կոմիտեն։ Ենթադրյալ հանցագործություն կատարած անձը՝ Էջմիածին քաղաքի բնակիչ Արթուր Ալեքսանյանը, ձերբակալվել, ապա կալանավորվել է։ Արցախի նախկին ՄԻՊ, «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր Ռուբեն Մելիքյանը Ալեքսանյանի ձերբակալման օրը հանդես եկավ ֆեյսբուքյան գրառմամբ՝ հայտնելով, որ անձը չի ընդունել իրեն մեղսագրվող արարքը։ Ապա, նշելով, որ վերջինիս մեղադրանք է առաջադրվել ՔՕ 316-րդ հոդվածով՝ «Իշխանության ներկայացուցչի նկատմամբ բռնություն գործադրելը», Մելիքյանը մեջբերել է նույն հոդվածի 3-րդ մասը, որը սահմանում է «իշխանության ներկայացուցիչ» հասկացությունը. «Պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմիններում ծառայող այն անձը, ով ծառայության ենթակայության տակ գտնվող անձանց նկատմամբ սահմանված կարգով օժտված է կարգադրիչ լիազորություններով»։ Մելիքյանի պնդմամբ՝ 316-րդ հոդվածը վերաբերելի է միայն այն ծառայողներին, որոնք իրավասու են ցանկացած մարդու կարգադրել։ Ըստ նրա՝ այդ անձինք հիմնականում ոստիկանության ծառայողներն են․ «Հիմա՝ ԱԺ պատգամավորը երբվանի՞ց դարձավ ոստիկան, որ նրա նկատմամբ իբրև թե բռնությունը որակել եք 316-րդ հոդվածով։ Երբվանի՞ց եք պատգամավորներին օժտել մարդկանց կարգադրելու լիազորությամբ»,- հարց է հնչեցրել Ռուբեն Մելիքյանը։ Infocom-ը փորձեց պարզել՝ Քրեական օրենսգրքի վերոգրյալ հոդվածի կոնտեքստում ո՞ր սուբյեկտը կարող է դիտարկվել որպես իշխանության ներկայացուցիչ։ Իրավաբան Էդգար Շաթիրյանի խոսքով՝ պնդումը, թե պատգամավորն իշխանության ներկայացուցիչ չէ, միանշանակ չէ, քանի որ 316-րդ հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն՝ իշխանության ներկայացուցչի համար պարտադիր պայման է հանդիսանում պետական եւ տեղական ինքնակառավարման մարմիններում ծառայող լինելը։ Այս դեպքում, ինչպես մեր զրույցում նշեց Շաթիրյանը, պետական մարմնում ծառայող հասկացությունը կարող ենք մեկնաբանել լայն առումով։ Մասնավորապես, ելնելով Հանրային ծառայության մասին օրենքի տրամաբանությունից՝ հանրային ծառայությունն ընդգրկում է պետական ծառայությունը, համայնքային ծառայությունը եւ հանրային պաշտոնները։ Այս օրենքի 4-րդ հոդվածի 3-րդ մասում նշված է, որ պետական պաշտոնները դասակարգվում են տեսակների՝ քաղաքական, վարչական, ինքնավար և հայեցողական: Պետական պաշտոնների շարքում իրենց հերթին առանձնացվում են նաեւ պետական քաղաքական պաշտոնները, որոնց թվում է նաեւ պատգամավորի պաշտոնը։ Եւ, ըստ Շաթիրյանի, եթե այս առումով մեկնաբանենք ծառայող եզրույթը, պատգամավորին կարելի է դիտարկել որպես պետական ծառայող։ Միաժամանակ ՔՕ 316-ի երրորդ մասում նշված է, որ իշխանության ներկայացուցիչ համարվում է այն անձը, որը ծառայողական ենթակայության տակ չգտնվող անձանց նկատմամբ օժտված է կարգադրիչ լիազորություններով․ Հետեւաբար, ըստ Էդգար Շաթիրյանի, վերջական եզրահանգման գալու համար՝ ՔՕ 316-րդ հոդվածի իմաստով պատգամավորը հանդիսանո՞ւմ է իշխանության ներկայացուցիչ, թե՞ ոչ, անհրաժետ է պատասխան տալ հետեւյալ հարցին․ արդյոք պատգամավորն օժտվա՞ծ է կարգադրիչ լիազորություններով՝ իր ծառայողական ենթակայության ներքո չգտնվող անձանց նկատմամբ։ «ԱԺ կանոնակարգ» օրենքը եւ «Պատգամավորի գործունեության երաշխիքների մասին» օրենքը պատգամավորին վերապահել են մի շարք իրավունքներ․ պատգամավորը կարող է հարցումներով եւ առաջարկություններով դիմել պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմիններին ու պաշտոնատար անձանց, վերջիններս պարտավոր են քննարկել դրանք ու սահմանված ժամկետներում պատասխան տալ։ Պատգամավորի լիազորություններւում կարգադրիչի որոշակի էլեմենտներ կան, բայց եթե դասական առումով մեկնաբանենք (եթե այդպիսի համընդհանուր սահմանում կա, ինչի առնչությամբ ողջամիտ կասկածներ ունեմ), կարծես թե կարգադրիչ եզրույթի հետ կապված խնդիր ենք ունենում»,- ասաց Շաթիրյանը։ Իսկ ինչ վերաբերում է մեկնաբանությանը, թե օրենքը իշխանության ներկայացուցիչ է դիտարկում հիմնականում ոստիկանության ծառայողին, ապա, իրավաբանի համոզմամբ, եթե ՔՕ հիշատակված հոդվածի իմաստով որպես տուժող միայն ոստիկանն է դիտարկված, ապա հոդվածի վերտառության եւ տեքստի «իշխանության ներկայացուցիչ» ձևակերպման գործածությունն է իմաստազրկվում է․ պատգամավորին որպես իշխանության ներկայացուցիչ դիտարկելու հարցի համատեքստում պետք է նկատի ունենալ, որ նա պետաիշխանական լիազորություններով օժտված սուբյեկտ է, ինչը չի բացառում նաև կարգադրիչ տարրը (լայն առումով)՝ պատգամավորի կողմից ի պաշտոնե հանդես գալիս կամ գործելիս։ Infocom-ը մեկնաբանություն խնդրեց նաեւ ՀՀ քննչական կոմիտեից, սակայն մեզ պատասխանեցին, որ ՀՀ քննչական կոմիտեն նման ընթացակարգով չի մեկնաբանում, չի հիմնավորում կոմիտեի քննիչների կայացրած որևէ որոշում, այդ թվում՝ 316-րդ հոդվածով քրեական գործ հարուցելու որոշումը: «Քննիչը, ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված կարգով, կայացրել է Ձեր նշած որոշումը: ՀՀ քրեական դատավարության համապատասխան սուբյեկտները որոշման հետ համաձայն չլինելու դեպքում ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքով սահմանված կարգով, քննիչի որոշումը կամ գործողությունները կարող են բողոքարկել դատախազություն կամ դատարան»,- հավելեցին ՔԿ մամուլի ծառայությունից: Այսպիսով, հիմնվերով Հանրային ծառայության մասին, Պատգամավորի գործունեության մասին եւ ԱԺ կանոնակարգ օրենքների՝ նշված մի շարք հոդվածների վրա՝ կարող ենք ասել, որ պատգամավորը կարող է համարվել իշխանության ներկայացուցիչ, քանի որ ունի կարգադրիչ համարվող որոշակի լիազորություններ։ Ռուբեն Մելիքյանի պնդումը, թե ՔՕ 316-րդ հոդվածը վերաբերում է հիմնականում ոստիկանության ծառայողներին, խնդրահարույց է, իսկ այն, որ պատգամավորը իշխանության ներկայացուցիչ չէ, միանշանակ չէ։ Հայարփի Բաղդասարյան

14:28 - 21 մայիսի, 2020

«Այո»-ի եւ «Ոչ»-ի շտաբերը նշանակումներ են արել տեղամասային ընտրական հանձնաժողովներում |armtimes.com|

armtimes.com: Ապրիլի 5-ին կայանալիք Սահմանադրական հանրաքվեին ընդառաջ տեղամասային ընտրական 7 հոգանոց հանձնաժողովներում 2-ական անդամ նշանակելու համար «Այո»-ի եւ «Ոչ»-ի շտաբերը մինչեւ մարտի 1-ը ժամանակ ունեին: ԿԸՀ նախագահ Տիգրան Մուկուչյանն ասաց, որ «Այո» քարոզչական կողմը նշանակումներ է կատարել բոլոր՝ 2008 տեղամասային ընտրական հանձնաժողովներում՝ յուրաքանչյուրում ներկայացնելով 2-ական անդամ: «Ոչ»-ի կողմը, սակայն, 2-ական անդամ նշանակել է 2008 ընտրական տեղամասերից 1975-ում: Տիգրան Մուկուչյանի փոխանցմամբ՝ 31 տեղամասում «Ոչ»-ի շտաբի կողմից կատարվել է 1-ական նշանակում, միայն 2 տեղամասում է, որ «Ոչ»-ի կողմը որեւէ նշանակում չի արել: «Այո»-ի շտաբի մամուլի պատասխանատու Վահագն Ալեքսանյանն ասաց, որ իրենց կողմից ներկայացված հանձնաժողովականներն ընտրվել են «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության գրասենյակների կողմից՝ կուսակցության անդամների, համակիրների ու տվյալ համայնքում բնակվող լիցենզավորված այլ անձանց միջից: «Ոչ»-ի շտաբի ներկայացուցիչ, փաստաբան Ռուբեն Մելիքյանն էլ հայտնեց, որ տեղամասային ընտրական հանձնաժողովների 99 տոկոսում ներկայացուցիչներ ապահովելը համարում են մեծ հաջողություն՝ հաշվի առնելով, որ փորձ չունեին: «3 օր մենք մեր անվճար եթերաժամն օգտագործեցինք, քաղաքացիներին տեղեկացրինք, թե ինչպես պետք է մեզ դիմեն, եթե ուզում են հանձնաժողովի անդամ դառնալ: Մեծաթիվ դիմումներ ստացանք, մեծածավալ աշխատանք կատարեցինք: Մեր հիմնական շահառուն այս քաղաքացիներն էին: Ինչ վերաբերում է կուսակցություններին, ապա մենք 4 կուսակցության էինք դիմել, որից ԲՀԿ-ն չէր ընդառաջել, մյուս 3-ը՝ ՀՅԴ-ն, «Լուսավոր Հայաստանը», ՀՀԿ-ն, ընդառաջեցին, եւ հանձնաժողովներում մեր կողմից նշանակված անդամների բազան ձեւավորվեց այս 4 խմբերից»,- ասաց Մելիքյանը: Խոսելով 2 տեղամասում ընդհանրապես որեւէ անդամ չնշանակելու պատճառի մասին՝ իրավաբանը հայտնեց, որ «մարդ չունեին»: «Չկար որեւէ մեկը, որ դիմել էր այդ տարածքում հանձնաժողովի անդամ լինելու հարցով»,- հավելեց նա: Քարոզարշավը դեռ պասիվ է Քարոզարշավը մեկնարկել է փետրվարի 17-ից: 14 օր է անցել, սակայն մինչ օրս ո՛չ «Այո»-ի, ո՛չ «Ոչ»-ի շտաբերն աչքի չեն ընկել ակտիվ քարոզարշավով: Ըստ նախօրոք հայտարարվածի՝ «Այո»-ի կողմը երեկ պետք է սկսեր ակտիվ քարոզչությունն ամբողջ հանրապետությունով մեկ: Քարոզարշավը, սակայն, երեկ եւս չսկսվեց: Վահագն Ալեքսանյանն ասաց, որ պատճառը քարոզչանյութերի տպագրման ուշացումն է. «Մենք տպարանից կստանանք նյութերը, կբաշխենք մարզերով եւ Երեւանի շտաբերով, վաղվանից կամ մյուս օրվանից մեր պատգամավորները, մարզային կուսակցական գործիչները կսկսեն քայլել, թռուցիկներ, բրոշյուրներ բաժանել, զրուցել քաղաքացիների հետ»,- ասաց Ալեքսանյանը: Ի դեպ, երեկ հայտնի դարձավ, որ ՀՀ վարչապետի որոշմամբ մարտի 13-ից արձակուրդ է մեկնելու Կոտայքի մարզպետ Ռոմանոս Պետրոսյանը: Մեր զրույցում մարզպետն ասաց, որ արձակուրդը պայմանավորված է քարոզարշավով: Պետրոսյանը կհամակարգի «Այո»-ի Կոտայքի մարզի շտաբի աշխատանքները: Հարցին՝ քարոզարշավը Կոտայքում կսկսվի մարտի 13-ի՞ց, Պետրոսյանը պատասխանեց. «Կարելի է այդպես ասել»: «Ոչ»-ի կողմն ակտիվ քարոզչություն իրականացնելու մտադրություն չունի: Ռուբեն Մելիքյանը մեր զրույցում հայտնեց, որ իրենք այդպիսի խնդիր չէին էլ դրել: Ըստ նրա՝ իրենց խնդիրը վերահսկողություն իրականացնելն էր, բայց որեւէ բան չի բացառում: Նախընտրական շտաբեր «Այո»-ի քարոզչական կողմն ամբողջ հանրապետության տարածքում կունենա 65 նախընտրական շտաբ: Հարցին ի պատասխան՝ հայտնեց «Այո»-ի շտաբի մամուլի պատասխանատու Վահագն Ալեքսանյանը: «Ոչ»-ի կողմը նախընտրական շտաբեր չի ունենա: «Կուզենայինք ունենալ տարածքներ, բայց հնարավորություն չունենք: Հիշենք, որ մենք որեւէ կազմակերպություն չենք ներկայացնում, մենք մեկ կարեւոր գաղափարի շուրջ հավաքված իրավաբաններ ենք, իսկ այդ գաղափարը հետեւյալն է՝ առանց այն էլ ի սկզբանե այս հանրաքվեն հակասահմանադրական է, դրան չգումարվի նաեւ քարոզարշավի ընթացքում առաջացող այլ խնդիրներ: Իսկ դրա համար մեզ անհրաժեշտ են վերահսկողական լծակներ: Հանձնաժողովներում անդամներ նշանակեցինք, հիմա կանցնենք նաեւ վստահված անձանց նշանակելու խնդրի լուծմանը, որն ավելի կարեւոր ենք համարում: Մենք 6000 վստահված անձ ունենալու հնարավորություն ունենք օրենքով եւ փորձելու ենք օգտվել այդ հնարավորությունից»,- հայտնեց Ռուբեն Մելիքյանը: Շարունակությունը՝ armtimes.com-ում

16:27 - 04 մարտի, 2020